Zaterdag 2 april voor TOG45+1 staat de confrontatie met Taba45+1 op het programma. Het is al weer veertien dagen terug dat wij onze laatste wedstrijd hebben gespeeld.
Er is veel gebeurd in die veertien dagen waar je niet vrolijk van wordt. Hartenloze en mensonterende aanslagen op onschuldige burgers in Brussel, Istanboel en Irak. De laatste zelfs in een voetbalstadion. Er is al veel over gezegd in de media, wat kan ik hier nog aan toe te voegen!
Even na deze menselijke drama’s werden we opgeschrikt door het overlijden van Nederlands grootste voetbalcoryfee Johan Cruijff. Een moment waarop heel Nederland even stil bleef.
Geheel onverwacht, na alle positieve berichten, bleek zijn ziekte nog ernstigere vormen aannemen waarmee de laatste wedstrijd werd verloren.
Maar naast de droefenis rond het overlijden van Johan Cruijff werd het trieste moment vertaald naar veel aandacht in de media. Vooral op TV, bestond de aandacht voor Johan uit de meerdere avondvullende technische hoogstandjes van de meester. Diverse analyses over de persoon Cruijff over zijn persoonlijkheid en taalgebruik, waar de oudere Amsterdamse voetballer natuurlijk nooit genoeg van kan krijgen. En daarbij nog zijn hoogtepunten als coach van Ajax en Barcelona met in 1994 de overwinning van Barcelona in de Europacup finale. Ach je kunt bij Johan bij verschillende hoogtepunten stil staan. De vier Europacups met Ajax, het WK van 1974 met Cruijff in een geweldige hoofdrol of zijn kampioenschappen bij Barcelona met voor de Catalanen bevrijdende 0-5 overwinning in Madrid.
Ik koester mijn moment aan de grootmeester in het jaar 1969. Ajax had door overwinningen op Nurnberg en Fenerbahçe de kwartfinale van de Europa Cup bereikt. De tegenstander in de kwartfinale was het roemruchte Benfica. Op 12 februari 1969 was de eerste wedstrijd in het Amsterdamse Olympisch stadion met ruim 55.000 toeschouwers op de tribunes. Alle ingrediënten waren in het voordeel van Ajax met een ijzige kou en een van verse sneeuw voorziene grasmat. Omstandigheden waar de warmbloedige Zuid Europeanen niet tegen opgewassen zouden zijn. Alles werd anders toen Ajax na 36 minuten al tegen een 0-2 achterstand aankeek. Het leed leek niet te overzien toen op het scorebord na negentig minuten een 1-3 stand stond in het voordeel van Benfica.
Een week later was de confrontatie in Lissabon. Men sprak over een formaliteit, Benfica was al jaren thuis ongeslagen en een vol stadion. Niemand gaf meer wat voor de kansen van Ajax.
Maar in deze wedstrijd nam een weergaloze Johan Cruijff zijn club Ajax bij de hand. Daar was eerst zijn assist op Inge Daniëlsson in de 9e minuut alvorens Johan zelf in de 12e en 32e minuut Ajax op een geweldige 3-0 voorsprong zette. Via Torres in de tweedehelft dwong Benfica er nog een derde wedstrijd uit maar Ajax en Cruijff waren de morele winnaars.
Op 5 maart 1969 maakte Johan en zijn maten de klus af in Parijs. Met een 0-0 na negentig minuten kwam de apotheose in de verlenging. De 3e minuut in de verlenging maakte Cruijff de winnende goal, waarna Daniëlsson in de resterende tijd er nog twee aan toevoegde.
Johan Cruijff had Ajax op de Europese kaart gezet en de richting van suprematie was ingezet. Met voetbal dat over de hele wereld veel respect afdwong. Het zou nog een geweldig vervolg krijgen, met vooral vele successen en mooie momenten voor Johan bij Ajax, het Nederlands elftal, Barcelona en een jaar Feyenoord. Overals waar hij speelde liet hij spelers beter spelen. En overal roemde men de legendarische nummer 14 op zijn kwaliteiten van spelinzicht, startsnelheid, behendigheid, techniek, leiderschap, tactisch inzicht en zijn winnaars mentaliteit. Overal waar hij speelde of coachte, hoe sterk de tegenstander ook was, Johan propageerde de aanval voor het verdedigen. Cruijff, staat voor vrijheid in denken en doen, zowel in het veld als er naast. Een inspirator voor iedereen die met hem te doen kreeg. Later toonde hij zijn betrokkenheid in Maatschappelijke instellingen gerelateerd aan jeugd en gehandicapten.
Johan Cruijff bleek in staat om de kleine voetbalnatie Nederland over een lange periode enorm TROTS te maken! Het is en blijft een mooi mens….!
Ja en dan wordt het tijd voor de wedstrijd tegen Taba. De uitwedstrijd op 7 november hadden wij nipt met 2-3 gewonnen. Dus de verwachting vooraf was dat wij geen gemakkelijke middag tegemoet zouden treden. Zeker niet in de gedachte dat wij veertien dagen terug onze eerste nederlaag in het seizoen moesten incasseren. Maar Taba is een taaie en fysieke ploeg, dat ondervond de glorieuze koploper Aalsmeer ook drie weken terug. Een zwaar bevochten 4-3 overwinning voor Aalsmeer zegt genoeg over de potentie van Taba.
We zouden gewaarschuwd moeten zijn……!
Maar we starten positief. Zowel Stef als Roger kwamen uit de ziekenboeg en dat bood perspectief.
Het team dat tegenover ons stond had er zin in en zij waren gemotiveerd, door de regelmatige nederlagen tegen ons, om het deze middag eens anders te laten verlopen. Fysieke kracht werd gebundeld met passie in de duels. Maar toch zag het er nog goed uit toen Gerard in de 14e minuut de 1-0 aantekende. Deze wedstrijd verliep tot dat moment zoals wij het ons voorstelden. Taba vocht zich terug en probeerde wat kansjes te scheppen. Hun linkerspits brak op links door en kwam diagonaal voor de goal en gaf een diagonaal kansloos schot op doel af.
Het doet pijn, maar ondergetekende ging geweldig in de fout en het was 1-1.
Geen excuus….. en of nu twintig bent of vier en zestig zo’n goal doet pijn.
Des te pijnlijker wordt het als kort daarna de 1-2 op het scorebord verschijnt als de kleinste speler van Taba ter hoogte van de eerste paal uit een corner de bal ongehinderd binnen kan koppen.
We zijn van slag. Combinaties lopen niet en het lukt ons nauwelijks om de bal bij een medespeler te krijgen. Steeds is daar een been of hoofd van een Taba speler die ons hindert in de opbouw.
Toch weten we de achterstand nog voor de rust om te zetten in een voorsprong. Het is eerst Roger die een bal ontfutseld bij de tegenstander en zelf doorloopt om de 2-2 te maken.
Daarna is het in de 40e minuut John die een voorzet van Roger en een doorkopbal van Gerard verzilverd, waardoor de rust wordt ingegaan met 3-2.
Je zou denken dat we in de tweede helft orde op zaken gaan stellen.
Maar niets is minder waar. Bij ons loopt het de tweede helft niet als de weken daarvoor. En Taba knalt er in met fysieke kracht en passie. Zij ruiken bloed. Het is pas halverwege de tweede helft als de spits van Taba met de bal jongleert tussen drie TOG-verdedigers en met een feilloos schot de 3-3 aantekent. Maar ook wij krijgen nog steeds onze kansen. De ijverige en goed spelende Gerard schiet op de lat en als wij van teleurstelling bekomen, legt Marcel met een voetbeweging de terugkomende bal alsnog in het doel, 4-3. Er zijn daarna nog kansen over en weer. Het is Gerard die met een indraaiende bal de paal raakt, het geluk zit al de hele wedstrijd niet mee. TOG blijft gevaarlijk met name uitblinker Roger is de stuwende kracht in het team.
Dan is er weer een tegenaanval van het steeds feller wordende Taba. De bal wordt in de verdediging niet lekker weggewerkt en komt bij een Taba middenvelder, die pardoes uithaalt en via onderkant lat de bal even achter de doellijn deponeert. Er is geen doellijncamera nodig om te zien dat Taba op 4-4 komt..
Objectief gezien had dit qua krachtsverhoudingen de juiste uitslag moeten zijn. Maar de gifbeker moet helemaal leeg. Na wat schermutselingen over en weer komt er een voorzet voor Taba die een TOG speler naast de eigen goal wil koppen Maar gezien het weinige geluk van vandaag begrijpt een ieder dat het hiermee 4-5 wordt.
Zo ben je 16 wedstrijden ongeslagen en zo verlies je er twee achter elkaar. Je wint samen en je verliest samen. Volgende week wacht Muiderberg uit en dan gaan wij ons revancheren dat beloof ik iedereen!
Laten we hopen dat ons eerste Zondagsteam morgen wel wint van TABA, dat is veel belangrijker.....!
