De spelbepalende middenvelder van de veteranen, bij de club tevens bestuurslid kantinezaken, heeft de bar nog niet bereikt of tante Coby schiet hem aan. De ongekroonde koningin van de kantine, meestal de vrolijkheid zelve, maar nu toch danig uit haar humeur.
‘Ik heb gedaan wat jij me als mannetje van het bestuur hebt gevraagd: m’n mensen voorbereiden op de vernieuwingen achter de bar’, zegt ze. ‘Nou, dat was geen succes. De vrouwen staan daar hun vrije middag op te geven en zitten niet te wachten op veranderingen waar ze ongelukkig van worden.’
De veteraan kijkt haar nietbegrijpend aan. "Wat moeten we dan? Als de winst ons door de vingers glipt, kunnen we de tent wel sluiten. De kantine is onze belangrijkste bron van inkomsten."
Tanty Coby kijkt somber. "Die nieuwe kassa krijg ik er nog wel doorheen. Dat pinautomaatje ook. Maar dat van die snoep pikken ze niet. Geen denken aan. Kun je echt vergeten."
De veteraan slikt. "Snoep? Hoezo snoep?"
"Die automaat van jou die er zonodig moet komen. Met Nutsen. En zakken chips."
"Ja, wat is daar mee?’
"Als die er komt, stoppen acht van de tien vrijwilligers."
"Maar die automaat maakt het toch alleen maar makkelijker voor de dames? Hoeven ze niet meer naar die zoetigheid om te kijken."
"Dat is nou net het probleem", zegt tante Coby. "Ze wíllen er juist naar omkijken. Die kindjes voor hun neus, met een eurootje in de handjes. Met glimmende oogjes kijkend naar de zakjes snoep die wij ’s morgens zelf hebben gevuld. Dat vinden die vrouwen nou net zo leuk. En dat wil jij lopen verpesten met die rotautomaat van jou. Zo’n onpersoonlijk kreng."
De veteraan slaat haar kalmerend op de schouder. "Ik zal kijken of we er nog onderuit kunnen komen."
Vertwijfeld bestelt hij z’n eerste pilsje. De kantine… Levensader van de club, afhankelijk van bieromzet en goedkope leveranciers. En dan krijgt hij gelazer over een automaat met Wokkels en Bounty’s. Gezeur over de verkoop van kleverige mierzoete gummiklodders in de vorm van een beertje of een konijntje. Belangrijkste agendapunt voor de volgende bestuursvergadering: de snoepzakjescrisis. De veteranenvoetballer, tevens bestuurslid kantinzaken, slaakt een diepe zucht.
