Bas was extra opgetogen: hij had samen met Elsje grote plannen met zijn recent aangeschafte huisje in Spanje en liet vol trots foto’s en filmpjes zien.
Eén dag later werd Bas getroffen door een hersenbloeding die hem op 6 februari uiteindelijk fataal is geworden.
De vereniging in schok achterlatend. Bas was, bij jong en oud, een zeer geliefd persoon.
Als tienjarige meldde Bas zich bij TOG. Rond zijn 17/18e jaar diende hij zich aan bij het eerste elftal, waar hij ruim 15 jaar, en bijna onafgebroken, het doel verdedigde. Met zijn bedaarde stijl en vaak spectaculaire- en katachtige reflexen ontwikkelde Bas zich in die jaren tot één van de beste doelverdedigers in het Amsterdamse amateurvoetbal en ver daarbuiten.
Ondanks aanbiedingen van andere verenigingen (zelfs uit het betaalde voetbal) bleef Bas TOG altijd trouw.
Rugproblemen dwongen hem helaas als keeper vroegtijdig tot stoppen. Hierna volgde voor hem nog een tijd als voetballer bij de veteranen, waar hij zich ontpopte als een veel scorende spits. Een periode waaraan hij veel plezier beleefde.
Na zijn tijd als speler is Bas in verschillende rollen altijd aanwezig geweest en nauw betrokken gebleven bij het wel en wee van de vereniging.
Echter nooit in de rol van bestuurslid, dat was nooit zijn ambitie. Het liefst op de achtergrond.
Daarentegen fungeerde Bas voor het bestuur wel altijd als een waardevol en zeer belangrijk klankbord. Bas zorgde in de kantine en langs de lijn vaak voor de nuance, en kon mensen weer samenbrengen en binden. Bas wist wat de er leefde binnen de club en kende de “temperatuur”.
Bas was voor mij en vele anderen de belichaming van de wijze, grijze man.
Als supporter sloeg Bas, samen met zijn vader Eric jarenlang geen thuis- of uitwedstrijd van TOG 1 over. En ook bij de wedstrijden van (klein)zoon Eelco waren zij vaste- en graag geziene supporters. Bas was ondanks zijn rustige (en rustgevende) uitstraling ook een markante en gezellige persoonlijkheid.
Na het afbranden van de kantine in augustus 2006 was Bas één van de drijvende krachten bij de “heroprichting” van de vereniging.
Het beeld van een door de restanten van het afgebrande clubhuis naar waardevolle spullen zoekende Bas, staat een ieder die het heeft meegemaakt nog op het netvlies gegrift. Tijdens het 100 jarig bestaan van TOG in mei 2009 werd hij dan ook volkomen terecht benoemd tot lid van verdienste.
Ondanks de slechte- en alarmerende berichten na zijn hersenbloeding en de gevolgschade, kwam het bericht van Bas zijn overlijden als een mokerslag: toch nog zo snel bij ons weggegaan.
Ik, het bestuur, de supporters maar zeker ook de vele (ex)spelers en teamgenoten zullen Bas enorm erg gaan missen.
Mede namens hen wens ik Elsje, Zinzi, Eelco, vader Eric en de overige familie en vrienden alle sterkte toe met het verwerken van dit grote verlies.
TOG is hem eeuwig dankbaar en we zullen hem nooit vergeten.
De crematie van Bas vindt plaats op donderdag 13 februari om 14.45 uur in de aula van crematorium de Nieuwe Ooster aan de Kruislaan in Amsterdam.
Gerard van Schijndel
