In eerste instantie koos hij ervoor om hieraan weinig ruchtbaarheid te geven en deze keiharde mededeling slechts te delen met zijn familie en enkele dierbaren. Bovendien had Cees nog goede hoop op een behandeling die zijn leven zou kunnen verlengen en hij wilde vooral daar al zijn energie voor gebruiken.
Het heeft helaas niet zo mogen zijn. Cees is j.l. maandagmiddag toch nog onverwacht maar in het bijzijn van Babs rustig ingeslapen.
Cees werd begin jaren 70 lid van TOG en kwam in een geweldig elftal te spelen met enkele legendarische TOG spelers: Ries Kuipers (zijn vriend die hem naar TOG haalde), Charles Klein, Herman Verbrugge, de tweeling Weldam en niet te vergeten Rob Maaskant.
Na een aantal mooie en succesvolle jaren als speler moest Cees al op relatief jonge leeftijd noodgedwongen stoppen met voetballen en hij besloot verzorger te worden. De geur en sfeer van de kleedkamer kon hij immers niet missen. Inmiddels was hij al wel een “Togger” geworden. Dat bleek o.a. toen hij in het seizoen 75-76 even als trainer van de selectie gevraagd werd omdat de toen net aangestelde oefenmeester met de noorderzon was vertrokken.
Hoewel Cees geen medische achtergrond had was de functie van verzorger hem op het lijf geschreven en werd hij veel meer dan de man met de ijskoude spons en waterzak.
Cees was als speler al zeer fanatiek en gedreven en dat was bij zijn werk als verzorger niet anders. Hij nam dat vak terecht heel serieus; hij volgde daarom vele cursussen en opleidingen en bleef op de hoogte van alle ontwikkelingen in zijn vakgebied. Zijn medische kennis was indrukwekkend te noemen.
Al snel kreeg hij daarom ook diverse bijnamen: "Dokter Cees", "Dokkie" (Ed Voigt) maar ook "de Tape-Vader".
En nogmaals, Cees was veel meer dan een verzorger: hij was vertrouwenspersoon en klankbord van spelers, loyaal assistent en verlengstuk van de trainer en als het nodig was ook de man van de wijze raad en bemiddelaar.
Hij stond voor spelers altijd klaar, behandelde ze desnoods thuis. En Cees wist ook precies wanneer hij van een blessure af moest blijven en dat het beter was om te verwijzen naar een arts of specialist. Hij liet spelers in zo'n geval niet los, in tegendeel, hij ging soms voor hen zelfs op zoek naar de beste arts of een ziekenhuis waar plaats was, desnoods in een andere stad. Hij kende zijn eigen mogelijkheden en beperkingen. Cees was óók daarom een geweldige verzorger. En je had de wet van Cees: je bent fit, maar wacht nog minstens één week met spelen.
Na 15 jaar in deze functie bij TOG vond Cees het vanaf 1990 tijd om in een andere omgeving en bij andere clubs aan de slag te gaan. Hij bleef in die periode echter wel nauw aan TOG verbonden. Hij werd o.a. lid van de club van 80 en hielp in die hoedanigheid mee aan de organisatie van talloze festiviteiten bij de club, en ging later zaalvoetballen. Na het afbranden van de kantine stond hij vooraan om te helpen TOG overeind te houden. En natuurlijk, ook toen hij "weg" was stond Cees altijd klaar om geblesseerde TOG spelers weer fit te krijgen.
Na zijn pensioen als verzorger koos hij ervoor om wat afstand te nemen van het voetbal en meer te gaan reizen en vaker korte tripjes te maken met Babs. Zij verdiende dat wel vond hij. Deze periode heeft voor hen helaas veel te kort mogen duren.
Het werken met jonge mensen en sporters bleef echter zijn lust en zijn leven. Het kan daarom ook geen toeval zijn dat Cees, naar nu blijkt, op 15 december jongstleden voor het laatst, en dus al ernstig ziek, als verzorger actief is geweest. Bij TOG uiteraard, omdat hij zijn club, de trainer en de leider graag wilde helpen tot er een nieuwe verzorger was aangesteld. Weer een mooi bewijs van zijn betrokkenheid bij TOG en zijn loyaliteit aan mensen. En zo hebben wij als supporters en vrienden van Cees op die zondag voor de laatste keer kunnen genieten van zijn karakteristieke loopje naar een geblesseerde speler en van zijn aanwezigheid aan de rand van het veld, zittend op zijn wonderkoffer.
De clubs waar hij heeft gewerkt, de spelers en trainers zijn hem zeer veel dank verschuldigd. Cees was een prachtig mens met een groot hart. Maar vooral ook was hij een geweldige en trouwe vriend. Cees zal erg gemist worden.
Babs, Rina en Marcel: mede namens het bestuur van TOG wens ik jullie en de overige familieleden heel veel sterkte toe met het dragen van dit enorme verlies.
Gerard van Schijndel
PS.
De crematie van Cees zal in besloten kring, en alleen in het bijzijn van naaste familie plaatsvinden
