Geen afmakers
Aan het begin van het seizoen 1979-1980 schreef voorzitter Verberne in De TOG-er, naar aanleiding van de gespeelde oefenwedstrijden, dat het dit seizoen moeilijk zou worden om de nodige doelpunten te maken. “We missen de afmakers en moeten het dus gaan zoeken in het collectief”. In de beker ging het beter toen de Koninklijke H.F.C. op bezoek kwam en met een 2-1 nederlaag weer retour kon naar Haarlem. De start van de competitie verliep naar wens en het elftal bleef vier wedstrijden ongeslagen. Daarna ging het bergafwaarts en moest men er nog alles voor doen om zich in de 3e klasse te kunnen handhaven.
Toch nog vier kampioenen dat seizoen. De dames handbal 1 en 3, het 4e zondagelftal en de voetballers van het 1e zaterdagelftal konden de bloemen in ontvangst nemen.
Het seizoen 1981-1982 beloofde veel spanning op de velden. Het eerste elftal was ingedeeld met oude bekende tegenstanders als Uithoorn, Animo, Baarn, de Eland, K.B.V. en Sporting Zuid. Als gebruikelijk verliepen de oefenwedstrijden prima maar helaas de eerste competitiewedstrijd tegen Animo werd teleurstellend gelijk gespeeld.
Stoelendans
Tijdens de ledenvergadering op 19 oktober 1981 deelde voorzitter Verberne mee zijn functie na negen jaar neer te moeten leggen. Drukke werkzaamheden lagen hieraan ten grondslag. Vervolgens werd een beroep gedaan op de 2e voorzitter Toon Molenaar om Verberne op te volgen. Maar wie zou dan de plaats van 2e voorzitter innemen? Dat werd Gabe Staal. Omdat Toon ook jeugdvoorzitter was moest ook daar een opvolger komen: Jan van Rhee nam de plaats in van Toon. De resultaten van de voetbalteams lieten te wensen over, met name het eerste elftal had moeite de punten binnen te halen. Ook de strenge winter, waardoor veel wedstrijden werden afgelast, zorgde voor een onregelmatig verloop van de competitie. Gelukkig ging het na de winter een stuk beter, na een 4-1 overwinning op Animo werden in de resterende wedstrijden de nodige punten gehaald. Wel nam Louis Schreuder afscheid als trainer en voor het volgende seizoen werd Stef Derks als zijn opvolger vastgelegd. Het seizoen 1982-1983 verliep op sportief gebied goed. Aan het einde van de rit stond het eerste team stevig in het linker rijtje, terwijl het tweede elftal het kampioenschap veiligstelde.
Veteranen kampioen
Wellicht de grootste prestatie kwam van de veteranen, die met veel oud eerste elftalspelers het kampioenschap van de Amsterdamse afdeling binnenhaalden. De handbalsters speelden mee in een internationaal toernooi in Parijs waar een mooie 5e plaats behaald. De dames 1 zorgde dat jaar bovendien nog voor een kampioenschap.
75 jaar oud
Aan het begin van het seizoen 1983-1984 was er al sprake van een aanstaande feest-koorts. Aan het eind van het seizoen zou T.O.G. immers de respectabele leeftijd bereiken van 75 jaar. In de vereniging bruiste het van activiteiten die in het teken stonden van het vieren van 75 jaar voetbal en 30 jaar handbal.
Een groots feest
Ter afsluiting van dit bijzondere jaar werd een grootse feestavond georganiseerd. De belangstelling was zo groot dat deze onmogelijk in de kantine kon worden gehouden. Men moest uitwijken naar het Cartesiuslyceum in Slotervaart. Tijdens dit feest ontving materiaalman Arie Bloos “De Paroolring”, die in het leven was geroepen voor mensen die zich verdienstelijk hadden gemaakt voor de amateursport. Ook werd hij door het bestuur tot erelid benoemd. Arie Bloos was een man die vrijwel de hele week op het terrein te vinden was om het onderhoud aan de velden en materialen voor zijn rekening te nemen.
Degradatie naar de 4e klasse
Door allerlei oorzaken stond de club financieel slecht voor. Ook in het hierop volgende seizoen 1985-1986 bleef de financiële situatie hachelijk. De broekriem moest worden aangetrokken en enige financiële ruimte voor “leuke dingen” was er niet. Sportief gezien was het ook al een moeizaam jaar. Het eerste elftal eindigde met 11 punten uit 22 wedstrijden op de laatste plaats van de derde klasse en degradatie was een feit.
Weer terug naar de 3e klasse
Het seizoen 1986-1987 werd voor het derde jaar op rij getraind door Jan Gieltjes. Na de eerste seizoenhelft stond het elftal al een straatlengte voor op de nummer twee. Daarna werden er van deze riante voorsprong door de tegenstanders puntjes afgeknabbeld, zodat pas op de laatste wedstrijddag de vlag in de mast kon. Tijdens de jaarvergadering van juni 1987 was er ook nog wat positiefs te melden. Er werd door de GILO een loopbrug gemaakt naar het trainingsveld, zodat dit makkelijker bereikbaar werd. F. Schoonderwoerd werd de nieuwe trainer tijdens het seizoen 1987–1988. In de beker deed T.O.G. het goed, pas in de vierde ronde werd het elftal uitgeschakeld door zaterdag 2e klasser Zuidvogels. In de competitie ging het minder. Hoewel het spel goed verzorgd was, bleek het erg moeilijk het net van de tegenstander te vinden. Verschillende A-junioren stroomden door naar de zondagselectie.
A-junioren naar Manchester
De jeugdcommissie vond dat het laatste seizoen van de A-junioren op een bijzondere manier moest worden afgesloten en organiseerde een trip naar Engeland, waar werd deelgenomen aan een sterk bezet toernooi. De handbalafdeling ontving goed nieuws van de GILO; op het TOG-terrein zou een verhard handbalveld worden aangelegd. Tot dan moesten de dames 1 hun thuiswedstrijden spelen bij H.V.A. De financiële staat waarin de vereniging in die jaren verkeerde was een groot probleem. Het aantal leden nam nog altijd af, terwijl de kosten stegen. Ook de kantine-inkomsten bleven achter bij de begrotingen.
In de zaal voetballen
Ondertussen kwam er een TOG-er met het idee een zaalvoetbalafdeling op te richten. Veel veldspelers speelden al voor andere verenigingen in de zaal, dus waarom niet bij de eigen club.
1988-1989 was geen best jaar voor de club met de degradatie ven het eerste elftal naar de 4e klasse.
