Onder leiding van een nieuwe trainer J. de Wit werd het seizoen 1989-1990 begonnen met een brede selectie van 34 spelers. Helaas was er sprake van een ongekend aantal geblesseerde voetballers, zodat aan het einde van het seizoen slechts met de grootste moeite het eerste en tweede elftal voltallig in het veld konden worden gebracht
Bij de jeugd probeerde een uitgedunde en verjongde jeugdcommissie het verloren terrein terug te winnen. In de competitie werd deelgenomen met een C-elftal en een E- en F-team.
Naar de A.V.B.
Helaas, er was echter ook sprake van een uniek dieptepunt. Het eerste elftal degradeerde uit de vierde klasse K.N.V.B. naar de onderafdeling de A.V.B. Sinds 1920 had men zich in de K.N.V.B. staande weten te houden maar nu, zo’n zeventig jaar later, was men weer veroordeeld tot spelen in de onderafdeling van Amsterdam.
Club van 80 en de Superloterij
Een groep oud-selectiespelers kwam met het idee om tijdens de winterstop een aantal activiteiten te ontplooien. De Club van 80 was geboren!
De Club van 80 kwam met een gedurfd plan. Het hele seizoen 1990-1991 zou in het teken staan van wat men de “Superloterij” noemde.
“Super” omdat niet gedacht werd aan loten van tien of vijfentwintig gulden, want dat schoot niet op; nee, er zouden 1.000 loten moeten worden verkocht ter waarde van 150 gulden
(€ 72,00). De bruto opbrengst zou dus 150.000 gulden moeten worden. Er werd een speciale brochure gedrukt met daarin de prijzen die tijdens tien maandelijkse trekkingen konden worden gewonnen. Iedere maand zeven prijzen.
Op 21 september 1990 was de eerste trekking een feit en werden onder andere een videorecorder en een reis naar Parijs verloot en zo zou het de negen daaropvolgende maanden doorgaan. De laatste trekking vond plaats op 25 mei 1991, waarbij de ultieme hoofdprijs, een Opel personenauto, zou vallen. Een enorm bedrag werd binnengehaald waardoor met de aanvang van de nieuwbouw van de kleedkamers kon worden begonnen.
Louis liet weer van zich horen
Seizoen 1991-1992. Voor de zondagselectie werd een oude bekende, Louis Schreuder, als trainer aangesteld.
Het eerste team handhaafde zich dat jaar moeiteloos. Gelukkig hadden zich, voor aanvang van de competitie, twee nieuwe elftallen aangemeld, waarvan één elftal dat geheel uit Spaanse spelers bestond.
Volleybal
Na afloop van het voetbalseizoen vond er weer een toernooi op onze velden plaats. Dit keer, in samenwerking met de Vrije Universiteit van Amsterdam, een volleybaltoernooi waaraan honderden studenten uit heel Europa deelnamen. Dit toernooi zou daarna ieder jaar plaatsvinden.
Voorzittershamer naar Lex Hesterman
Het bestuur onderging een belangrijke wijziging toen voorzitter Toon Molenaar de voorzittershamer definitief overhandigde aan Lex Hesterman. In zijn afscheidswoorden memoreerde Toon dat hij dan wel afscheid nam als voorzitter maar dat “de vereniging altijd op zijn inzet kon blijven rekenen”. Ook werd hem het erevoorzitterschap verleend en ontving hij van de K.N.V.B. de Gouden Speld, als blijk van verdienste voor hetgeen hij voor de voetbalsport betekende.
Zowel het vierde als het vijfde zondagelftal besloten het seizoen 1993-1994 met een kampioenschap. Bij het zaterdagvoetbal was het één en al malaise. Tijdens het seizoen was het bestuur gedwongen het eerste zaterdag-elftal terug te trekken, omdat men niet in staat bleek wekelijks elf spelers in het veld te brengen.
De handballers presteerden goed. Kampioenschappen voor het eerste en derde team. Als klap op de vuurpijl won het eerste team ook nog eens de afdelingsbeker.
Opdracht aan de trainer
Seizoen 1994-1995. Een nieuwe trainer voor de zondagselectie, Sjaak Lammertse, kreeg de opdracht het eerste elftal terug te brengen vanuit de hoofdklasse A.V.B. naar de vierde
klasse K.N.V.B. Dat lukte echter bij lange na niet. Er moesten zelfs twee beslissingwedstrijden worden gespeeld om niet te degraderen.
Sportief dieptepunt
Het seizoen 1995-1996 betekende voor T.O.G. vanuit een sportief oogpunt gezien het dieptepunt uit de geschiedenis. Degradatie uit de hoofdklasse naar de 1e klasse A.V.B., de huidige 6e klasse K.N.V.B., was een feit.
Tijdens de jaarvergadering van 30 september 1996 bleek dat het bestuur voor aftredend voorzitter Lex Hesteman geen kandidaat opvolger had kunnen vinden. Nog tijdens de vergadering meldde de heer John van der Sluis zich om deze taak op zich te nemen; aldus geschiedde.
Tijdens het daarop volgend seizoen 1996-1997 stond de selectie onder leiding van Iwan Zandwijken. Het eerste elftal presteerde onder zijn bewind uitstekend en men bereikte de nacompetitie, waar helaas op doelsaldo promotie net niet werd gehaald.
Problemen bij de personele bezetting op bestuurlijk maar ook op andere niveaus leken onoplosbaar. Twee oud-voorzitters, Molenaar en Hesterman, besloten, gesteund door het bestuur, op zoek te gaan naar mensen die de club weer in beter vaarwater zouden kunnen brengen.
Lex Hesterman voor de tweede keer voorzitter
Aan het eind van het seizoen 1997-1998 gaf voorzitter Van der Sluis aan dat hij wegens privé-omstandigheden zijn taak moest neerleggen.
“Nood breekt wetten”, zei oud-voorzitter Lex Hesterman en hij nam opnieuw het voorzitterschap op zich.
Het seizoen 1997-1998 betekende het einde van het jeugdvoetbal bij T.O.G. De club verkeerde in een mineurstemming, zeker nadat bleek dat men geen enkel jeugdelftal voor de competitie in kon schrijven. In de 6e klasse deed het eerste team het gelukkig goed. Trainer Jan Olyve wist de groep op het goede spoor te zetten. De tweede plaats en plaatsing voor de nacompetitie zouden uiteindelijk de terugkeer naar de 5e klasse inhouden. Het daarop volgende seizoen handhaafde het elftal zich moeiteloos in deze klasse.
